روابط پایدار در زندگی، روابطی هستند که اساس آن وجود دائمی مهربانی و محبت بین دو فرد است. زمانی که دو شخص نسبت به هم احترام داشته باشند و در کنار هم بودن را به تنها بودن ترجیح دهند، موفق به کسب رابطه ای پایدار شده اند. البته ناگفته نماند که روابط پایدار به مرور زمان و پس از مدتها ایجاد خواهد شد. چراکه بسیاری از روابط، با عشق و علاقه شروع می شوند، اما زمانی ممکن است به نقطه پایان خود برسند.

اعتماد شرط اصلی و بنیادین برای پایداری و سلامت یک زندگی مشترک است. زمانی که زوجین با شک و تردید و دودلی زندگی کنند، لذت های زندگی مشترک را تجربه نخواهند کرد. به دلیل اتفاقات و حوادثی که در طول زندگی مشترک پیش می آید، گاهی اعتماد از بین می رود و روابط بین زوجین سرد و کمرنگ می شود. از بین رفتن اعتماد در مراحل اولیه خود روابط را سرد می کند و در صورتی که تشدید شود، ممکن است زندگی مشترک را تا پای جدایی و طلاق زوجین برساند.

به وجود آمدن تنش و چالش در زندگی مشترک زوجین امری طبیعی و غیر قابل انکار است. چه بسا گاهی قهر و آشتی هایی که در زندگی زناشویی اتفاق می افتد، حال و هوای تازه ای به زندگی می بخشد. تبدیل تلخی های بحث و جدل به صمیمیت و گرمی بستگی به قدرت و مهارت طرفین زندگی مشترک دارد. زوجی که می خواهند عشق و علاقه در زندگی خود را تا ابد داشته باشند، حل مشکلات و دامن نزدن به آنها را باید اولویت های زندگی خود قرار دهند.

زمانی که دختر یا پسری تصمیم به ازدواج می گیرند و زندگی مشترک خود را آغاز می کنند، مسئولیتی بسیار جدی را بر عهده خواهند داشت. دوام، پایداری، عشق، محبت و خشنودی در یک زندگی مشترک بر پایه اجرای درست این مسئولیت ها خواهد بود. کوتاهی در اجرای درست وظایف زن نسبت به شوهر و همچنین شوهر نسبت به زن، زندگی مشترک را به سمت و سویی خواهد کشید که خوشایند هیچ کدام از طرفین نباشد.

مشکلات و اختلالاتی که در طول یک رابطه زناشویی ممکن است پیش آید، بر کسی پوشیده نیست. زندگی زناشویی همیشه همانطور که انتظار آن را داشته باشیم پیش نمی رود. آنچه اهمیت دارد، کنترل بحران ها و چالش های ایجاد شده است که همکاری طرفین را می طلبد. اما گاهی این مشکلات به جایی می رسند که طرفین رابطه انرژی و حوصله ای برای حل آن ها ندارند و این امر سبب ایجاد خلل بین همسران می شود.